Ode aan de Wiltzangh
Het dagelijks leven vraagt veel van de mens
Behoefte aan rust is dan een grote wens
Deze rust wordt gevonden in de Drentse Natuur
Op een mooie locatie, vol vrijheid en puur
Een gastvrij onthaal, je voelt je gelijk thuis
Op een mooie campingplek of charmant vakantiehuis
De kinderen zwemmen, we eten bij de Oele
Het is heerlijk je zo ontspannen te voelen
Het is met een reden dat ik steeds verlang
Naar een heerlijke vakantie op park de Wiltzangh
– Remco ter Steege
De Wiltzangh
Op een schitterende bosrijke plek in Ruinen,
Waar het heerlijk is om door de mooie natuur te struinen,
Lijkt soms, heel even, de tijd stil te staan,
Zo in het schemerlicht, turend naar de maan.
Elk seizoen brengt weer een andere sfeer,
Het blijft je verwonderen, elke keer.
Die overweldigende stilte, waardoor je eindelijk écht kan horen,
Dat zal menigeen bekoren!
Dichtbij een eekhoorn, in de verte een burlend hert,
Hier ben je elke dag getuige van een uniek natuurconcert!
– Kim Spoelstra
Rust, na veel drukte.
Warmte, na veel kou.
De geur van het bos.
Waar ik het meeste van hou.
Dat voelt als thuiskomen.
Dat voelt als rust.
Samen genieten.
En even bewust.
Van alle mooie dingen die er zijn.
Van alle mooie dingen die ik zie.
Dit voelt als geluk.
Dit voelt als magie.
– Meike Brouwers
Loading…
Loading…
De Wiltzangh
Je
verrast me
met je
avontuurlijke, sierlijke ,zachte natuur.
Je
bedwelmd me
met je warme
zomergeuren en je
prachtige herfstkleuren.
Je
verward me
met je stille winters en je
ontluikende bloesems .
Je
stilte overvalt me
en geeft me
RUST.
– Mirjam van der Male
Wild & Rust
Daar lig je aan het Dwingelderveld
Een mooier plekje bestaat niet dan dit Drentse natuurgeweld
Wat een geluk dat ik je mag ontdekken
Ik kijk uit naar wanneer de natuur mij komt wekken
Langzaam ontwaak ik in een oase van rust
Toch is het eerst de mist die heide kust
Zo gaandeweg komen vogel, eekhoorn en ree gluren
Afwachtend. Soms is het beter bij de buren
Na heerlijk genieten van dit schouwspel
Ga ik met een voldaan gevoel naar huis, vaarwel
Hoewel, toch tot snel?
– Monique Wobben